Οίνος & Μνήμη

Με πιο τρόπο το κρασί έχει μιαν ειδική και μοναδική σχέση με τη μνήμη;

Μα, είναι ακριβώς ο μόνος αγωγός που ταυτοχρόνως μεταφέρει την προσωπική μνήμη – τη μνήμη του πότη, της υποκειμενικότητας του, καθώς και μια δεδομένη κοινοτική μνήμη. Κοινοτική, επειδή το κρασί είναι επίσης μνήμη ενός τόπου, την οποία εκφράζει με την ταυτότητά του (γεύση και άρωμα) που βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη- οντότητα εν ενεργεία και εν δράσει. Έτσι ιδωμένο το κρασί, είναι πάνω απ’ όλα η έκφραση ενός τόπου, ο προνομιακός φορέας μιας συλλογικής ταυτότητας, ο αφηγητής, εν τέλει, της ιστορίας ενός τοπικού πολιτισμού καθώς και της ιστορίας της σχέσης του με τη φύση του την ίδια ( τη φύση του εδάφους του, του κλίματος του και ούτω καθεξής).

 Και ας μη ξεχνάμε βέβαια ότι το ίδιο το κρασί δεν παύει να εξελίσσεται, από τη στιγμή που θα εμφιαλωθεί, από τη γέννησή του ως το θάνατό του (όταν καταναλωθεί). Η έκφραση της ¨μνήμης¨ του κρασιού είναι έτσι σε διαρκή βιολογική εξέλιξη, παρόμοια με την εξέλιξη του ανθρώπου. Η μνήμη του κρασιού είναι αυτή που μοιάζει περισσότερο με τη μνήμη των ανθρώπων.

Απόσπασμα από το βιβλίο του RichardNossiter«Η γεύση και η εξουσία- εκδ. Grasset»